۱. خرافه‌پرستي و بدعت‌گرايي
از نظر قرآن كريم، انسان با ذهني خالي به دنيا مي‌آيد:
« وَ اللهُ أخرَجَكُم مِن بُطُونِ اُمَّهَاتِكُم لاتَعلَمُونَ شَيئًا وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمعَ وَ الأبصَارَ وَ الأفئِدَةَ لَعَلَّكُم تَشكُرُونَ 2»
« انسان با قواي ادراكي خود به كسب دانش و معرفت مي‌پردازد؛ اما هميشه به دليل محدوديت‌هاي گوناگون خود، در معرض خطا و گمراهي قرار مي‌گيرد.
مهم‌ترين عامل خطا و انحراف در تفكر انسان آن است كه او به تدريج ساخته‌هاي اوهام و خيالات انسان‌ها را به جاي واقعيت پذيرفته، باورهايش را بر پندار و گمان استوار مي‌سازد. 3»
از اين رو قرآن همه را به واقعيت‌نگري فرا خوانده و از هر گونه امر بيهوده‌اي مانند: دروغ، فريب، لهو و لغو و سخنان بي‌پايه و ‏اساس، كه انسان را از صراط مستقيم حق دور مي‏كند، بر حذر داشته است و با صراحت مي‏ فرمايد:
«وَ أَنَّ هذا صِراطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِْ 4»
و در جاي ديگري مي‏فرمايد:
« وَ الَّذِينَ هُم عَنِ اللَّغوِ مُعرِضُونَ 5»
قرآن در آيه‌اي بدترين مخلوقات را چنين به تصوير مي‌كشد:
« إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الصُّمُّ الْبُكْمُ الَّذِينَ لا يَعْقِلُونَ 6»
در آيه ديگر مي‏ فرمايد:
« وَ إن تُطِعْ أكثَرَ مَن فِي الأرضِ يُضِلُّوكَ عَن سَبِيلِ اللهِ إن يَتَّبِعُونَ إلَّا الظَّنَّ وَ إن هُم إلَّا يَخرُصُونَ إنَّ رَبَّكَ هُوَ أعلَمُ مَن يَضِلُّ عَن سَبِيلِهِ وَ هُوَ أعْلَمُ بِالْمُهتَدِينَ 7»

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6