نشریه الکترونیکی آیت

دلی منقلب در درون دارند و ندایی مصفا بر لبشان جاری است. صمیمی و گرم شادمان و با نشاط، آرام و دانا، زیرک و باهوش، با تقوا و با ایمان، در این دنیای رنگارنگ به یک رنگی شهره هستند.

صبورند و پرطاقت و مشکلات اسیر لبخند زیبایشان است. پشتشان به غیر خود(خدا) گرم است. نهایت کارشان متوجه دنیای دیگر است. فضای گلو از صداقت نفس می کشد.

جذابیت محیطشان زبانزد اهل معنا است.برای بیگانگان متجاوز نا کامیهای زندگی را فراهم می کنند ولی برای خویشان محل مایه مباهات هستند.برای رسیدن به باورهایشان ناشدنی ها ممکن می شود و نفس در راه نیات آنان مجبور به نرمش است. ضعیفند منتهی در مال و منال و قویند در ایمان به آرمانها و رنگ بیگانه برخود نمی گیرند. دور از پیچیدگیها و روابط شهری ساده اند، و دور از ظواهر خارجی می پسندند.

بی آلایشند.خوبیها را دوست دارند صمیمیت را می خواهند خواهان استقلال و خط رهبری هستند .دوست دارند صداقت و وفا را، چون خوبند و

دوست داشتنی هستند باتدبیرند. ولی یکدیگر را باگفتارشان دلگیر نمی کنند.باوجود کثرت نفراتشان اختلاف ندارند. چرا دل درگرو توحید و اصول دین دارند.

ندایشان الله اکبر، خامنه ای رهبر است ،مدعی خط امامند وجودشان عین ربط به امام است. در وجود امام ذوب شده اند.مقدسند نه مقدس مآب، مسلمانند نه مسلمان نما، شاهد این همه ادعا وجود این انقلاب است، که خون این عزیزان آن را تضمین می کند. کاش ما هم بتوانیم مثل آنها باشیم .

بسیجی ها رامی گویم، بسیجی ها مجاهدان خدایند، جهاد گرند.ایثار گرند، دل دادگان به معبود حق هستند.جهاد کرده اند در راه خدا و جهاد می کنند.گفتارشان همانند رفتارشان است.چنانکه در گفتار با اراده و راسخ سخن می گویند، در عمل هم همینطور راسخ و استوار در صحنه ها حضور دارند.حضوراینان در صحنه ها نقشه شیطان صفتان را بر ملا می کند و نفس مطمئنه شان اجازه نمی دهد که اینها ازحد خود زیادی پاپیش نهند.

ما برای حفظ دینمان، آئینمان که اسلام ناب محمدی است. و بخاطر شرافت مسلمانیمان باید جهاد کنیم، با شمشیر زبان، شمشیر مان تفنگ بسیجی ست و خطمان خط رهبریست باید سر بدهیم و با توکل به خدا، تا زمانی که خدا توفیق داده باشد، در این کار با شرافت حضور بهم رسانیم، واجر آن را از خداوند متعال بگیریم.
رقیه نصیری

چشم باطن اگر بگشایی، به سرزمین خونرنگ جبهه که پا می گذاری قدم هایت را می بینی که در سرزمین عشق گام بر آسمان می زنند. جسمت بر زمین می رود و روحت بال بر آسمان می گشاید.

همین که از ماشین پیاده می شوی و قدم هایت بر خاک مقدس بوسه می زنند شوق و شرم یکجا به سراغت می آیند، شوق دیدار با آنانیکه ملائکه خدا از وجودشان تبرک می جویند و تو شرم از نقصی که در انجام پیمان داشته ای واین هر دو کافیست تا سیلاب اشک از دیدگانت جاری شوند.

فخلع نعلیک! به روی این تربت پاک که خون شهیدان ریخته شده و شاید تکه هایی از بدنشان در زیر زمین مدفون شده است!

کفشهارا از پا خارج کن. هر سنگ تیزی که در پا فرو می رود لذت عمیقی درجان ریشه می دواند.خدایا شکر که هنوز از بنده ات نا امید نشده ای و قدمهایش لیاقت فرود بر این خاک را داشت و دم روحش از دم اهورایی شهیدان تازه شد.

عده ای از پاکترین وبی ریاترین فرزندان این مرزو بوم تورا به استقبال آمده ایند وتو را به رسم مهمانی بر سر سفره ای می نشانند که میزبانش شهیدان خدایند.

حضور در این مکان مقدس دلیلی است بر این که ، مواظب باش ! حتی همسفران زمینی را نیز ممکن است در خاک زنجیر کنند ، بندهارا بگسل ، چشمهایت را بشوی ودیده از ظاهر به باطن بکش. آنگه به کربلای جبهه می رسی خود را در عاشورا می یابی وبر زمین مظلوم شلمچه ، طلاییه و فکه نظر می کنی خود را در میان اصحاب عاشورایی امام عشق می بینی. راز اینکه در چنین سفری آسمانی هستی یا نه را، آن راوی عزیز خون نگار ف آن گل سرخ فکه ، شهید آوینی چنین فاش می گوید:

« در سفر های زمینی پاها خسته می شوند و درسفرهای آسمانی دلها خسته…»در رفتن به سوی سرزمین عشق تابلویی کوچک تورا به معراج شهدا می خواند وتو با دیدگانی اشکبار به معراج می روی، محلی که از نی های طلائیه ساخته شده و پیکر مطهر شش شهید سرافراز را در خود جای داده است.

پلاک یکی از شهدا را فرشتگان به تبرک برده اند و او که نام در گمنامی یافته است جذبه عشقش بیشترین زائر را دل ربوده است. درد خویش را با آنها در میان می گذاری،حاجت می طلبی و چه بسیارند کسانی که چنین کرده اند.کفنهای سفید که پیکر از هم پاشیده شده را در خود جمع کرده است،هرکدام عریضه ای است که زائرین به محضرشان عرضه داشته اند:

«شمارا به حضرت زهرا شفاعتم کنید، خوش به حالتان، ممنونم که مرا پذیرفتید.» و تو نیز شرمسار می نشینی و به عرض حاجت کردن، راستی آنان با خدا یشان چه ها گفتند و چه عهدی بستند و چه کرده بودند که با جرات گفتند می خواهیم مانند مولایمان حسین بی سر به سراغ محبوب رویم و آن را فدای یار کنیم به راستی که آنان علی اکبر وار وقاسم وار، حسین وار جنگیدند و رفتند و ما ماندیم هزاران درد… اینجا تو هستی که اگر توفیق پیدا کردی با خاک خونرنگ جبهه حرف بزنی او نیز رازهایش را لااقل به اندازه فهم تو فاش کند. از او بخواهی که از تجلایی برایت بگوید، از باکری ها از حمید که چگونه پرپر شد و از احد آن هنگام که بی سر شد و از مرتضی که چگونه در خون شناو شد و به آرزویش رسید وبا شهادتش فهماند که در باغ شهادت باز باز است. از شهید همت که چگونه با وجود ملکوتی اش پهنه هور را در نور دید و به خدا رسید. از محلاتی که چطور در دل نیمه شب بی صدا می شکست. تو ای خاک جبهه فتح المبین دیده ای و چگونگی پرپر شدن عاشقان را روی مین به نظاره نشسته ای، از آنها برایمان بگو.، از آنهایی که وفادران عباس حسین بودند و علمداران عاشورا، وقتی پاسخ سئوالهایت را از خاک گرفتی دیگر مخاطبت خود شهیدانند. خو دشان اینطور خواسته اند.شهدا به ما بگویید که چطور نام نشان را در گمنامی یافتید واز رجعت پیکر خونین خویش در رنج بودید، چه دیدید که دیگران ندیدند، چرا آنچه دیدید بیان نشد، نخواستید یا نتوانستید،یا نخواستند!

شاید هم واژه ها برایش تنگ بود.و ما هم که از شما میگوییم نرفته راه، ندیده طریق، نچشیده مزه عاشقی و دلدادگی. چگونه باید از شما گفتن و نوشتن!رخ ماوراییتان در چشمان دنیایی ما نمی گنجد، عیار کرده هایتان به محک سنگ عقل ما نمی خواند. مگر نگفته اند شهیدان را شهیدان می شناسند پس آنچه می نویسیم توصیف شما نیست،بهانه ای است تا قطره های آلوده روحمان به پاکی دریای وجودتان پیوند خورد. شما را قسمتان می دهیم به مولایمان، به مظلوم کربلا، که شهادت را از او آموختید، در این دنیای پر هوس و ملالت آور مارا تنها نگذارید،دستمان را بگیرید و از صفتهای پسندیده تان را یادمان دهید و بگویید چگونه وارثان خون شما باشیم.اگر یاریمان نکنید دستمان خالی است وبیچاره ایم. صفیه موسالو

شناخت نامه استاد مطهری

تاریخ تولد:13 بهمن سال 1298 شمسی

محل تولد:شهر فریمان ار توابع مشهد

خانواده:اهل علم و تقوا نام پدر:شیخ مخمد حسین مطهری

شروع تحصیلات پس از دوران کودکی به مکتب خانه رفت و به فراگیری قرآن وسایر تعلیمات پرداخت

شروع تحصیلات حوزوی: از دوارده سالگی

حوزه محل تحصیل: مشهد مقدس

اساتید مطهری: مرحوم آقا میرزا مهدی شهیدی رضوی استاد فلسفه

مدت تحصیل در مشهد:چهار سال

دوران تحصیل در قم:15 سال

اساتید استاد در قم: امام راحل، علامه طباطبایی ره، آیت الله بروجردی، میرزا علی آقا شیرازی، آقا میرزا مهدی، میرزا مهدی آشتیانی، آیت الله خوانساری، آیت الله محقق داماد

هجرت از قم به تهران:هجرت از قم به تهران سال 1331

شروع مبارزات سیاسی: 1332 اگر چه در دوران تحصیل در حوزه علمیه با فداییان اسلام آشنا شده بود و مرتبط بود.

تاریخ شروع تدریس در دانشکده الهیات و مدت آن:از سال آغاز نمود و20 تا 22 سال ادامه یافت.

مدت تدریس در مدرسه مروی در تهران:از آغاز استقرار در تهران تا تا سه سال قبل از شهادت

شروع به فعالیت های علمی : تحقیق در فلسفه مادی از1325 تدریس:سال 1334 در تهران مدت همکاری با مراکز دانشگاهی وتدریس:

مدت 22سال

موضوعات تدریس استاد در قم: ودانشگاه و مدرسه مروی: ادبیات عرب، شرح لمعه، رسائل و مکاسب و کفایه، منظومه، اسفار، شناخت، مارکسیسم ، اقتصاد، فلسفه تاریخ، اعتقادات

شهید مطهری از زبان ولی امر مسلمین «…مرحوم مطهری چند جنبه داشت که این جنبه را باید دقت کنید وبدانید که مرحوم مطهری ، یک متفکر به معنای واقعی کلمه و یک فیلسوف وفقیه و متکلم و منطقی بود. به خاطر مغز نیرومندی در سایه مطالعات است، یک جامعه شناس ویک تاریخ دان و یک شخصیت بزرگ جامع بود وهمه کسانی که با شخصیت بزرگ و جامع بود و همه کسانی با مرحوم مطهری ارتباط داشتند به این مسئله معترف بودند. این مرد نیمه شب با آه و ناله یعنی نماز می خواند و گریه می کرد.« …. اول کسی که بوی اندیشه التقاط را استشمام کرد و این اندیشه را شناخت و علیه آن بضورت عملی مبارزه کرد مرحوم مطهری بود واین خیلی هوشمندی وذکاوت می خواهد» «… به نظر من مرحوم مطهری با دو ابزار با دو وسیله می توانست تفاهم و نردیکی بین دو قشر روحانیون وتحصیل کرده های جدید را بوجود بیاورد. یکی تلاش علمی و دیگری غنای شخصیت خود ایشان. از لحاظ تلاش علمی،خوب ایشان در دانشگاه تدریس داشتند، انس پیدا کردند، در مجامع تحصیل کرده ها، مهندسین پزشکان، شرکت کردند، ویک قطب و ملجا و پناهی برای تحصیل کرده های جدید شدند.

آن زمان هزاران دانشجو وفارغ التحصیل و کسانی که در مسائل فرهنگی جدید درس خوانده و تحصیل کرده بودند.آقای مطهری را به عنوان یک ملجا یک پناه ، یک آدمی که حرفشان را می فهمد می تواند دردهایشان را علاج کند و سوالتشان را پاسخ بدهند، نوشته هایش را می دیدند،سخنرانی هایش در رادیو می شنیدن ، شاید بتوانیم بگوییم که ایشان موفق ترین چهره روحانی در میان محیط های فرهنگ جدید بود ودر دانشگاه ها و حول وحوش دانشگاه هاموفق ترین چهره بود. دومین وسایه شخصیت ایشان بود. می دانید یکی از چیز هایی که بین این د.و قشر را جدا کرده بود که این قشر را نسبت به هم بی اعتنا کرده بودند.تحصیل کرده های جدید، فارغ التحصیل حوزه علمیه را یک آدم باسواد نمی دانند!

اصلا آنچه را که او باید بود سواد به حساب نمی آوردندف علم نمی دانستند!روحانی در عرف و فرهنگ غربی تزریق شده به یک عده ازاین تحصیل کرده های ما،یک عنصر بی سواد و پر مدعایی به حساب می آمد که اصلا تضیع وقت بود که انسان با او بنشیند، حرف بزند یا خودش را به او نزدیک کند !یعنی اصلا او را قابل نمی دانستند! متقابلا ، تحصیل کرده هی حوزه علمیه دانشگاهی هارا با همین چشم نگاه می کردند و علاوه بر اینکه آنها را بی دین می دانست، جاهل و عامی می دانست یعنی اهل علم و عوام یک تقسیمی بوددز حوزه های علمیه، یعنی مرم دنیا دوقسم بودند یک قسم اهل علم ویک قسم عوام، اهل علم یعنی آنکه تحصیل کرده حوزه است وعوام همان کسی است که تحصیل کرده حوزه نیست حالا تحصیل کرده هر جای دیگر باشد. دو قشری که هردو اهل علمند هردو اهل تحصیلات اند هردو با نغز وتفکر و تعقل سرو کار دارند، و همدیگر را بی سواد می دانند. شما طبیعی است که فرض کنید،اینها اصلا به هم نزدیک و با هم آشنا نشوند. مرحوم مطهری جزو شخصیت ها و پیشروان کاروان تقریب بود.