شناخت نامه استاد مطهری

تاریخ تولد:13 بهمن سال 1298 شمسی

محل تولد:شهر فریمان ار توابع مشهد

خانواده:اهل علم و تقوا نام پدر:شیخ مخمد حسین مطهری

شروع تحصیلات پس از دوران کودکی به مکتب خانه رفت و به فراگیری قرآن وسایر تعلیمات پرداخت

شروع تحصیلات حوزوی: از دوارده سالگی

حوزه محل تحصیل: مشهد مقدس

اساتید مطهری: مرحوم آقا میرزا مهدی شهیدی رضوی استاد فلسفه

مدت تحصیل در مشهد:چهار سال

دوران تحصیل در قم:15 سال

اساتید استاد در قم: امام راحل، علامه طباطبایی ره، آیت الله بروجردی، میرزا علی آقا شیرازی، آقا میرزا مهدی، میرزا مهدی آشتیانی، آیت الله خوانساری، آیت الله محقق داماد

هجرت از قم به تهران:هجرت از قم به تهران سال 1331

شروع مبارزات سیاسی: 1332 اگر چه در دوران تحصیل در حوزه علمیه با فداییان اسلام آشنا شده بود و مرتبط بود.

تاریخ شروع تدریس در دانشکده الهیات و مدت آن:از سال آغاز نمود و20 تا 22 سال ادامه یافت.

مدت تدریس در مدرسه مروی در تهران:از آغاز استقرار در تهران تا تا سه سال قبل از شهادت

شروع به فعالیت های علمی : تحقیق در فلسفه مادی از1325 تدریس:سال 1334 در تهران مدت همکاری با مراکز دانشگاهی وتدریس:

مدت 22سال

موضوعات تدریس استاد در قم: ودانشگاه و مدرسه مروی: ادبیات عرب، شرح لمعه، رسائل و مکاسب و کفایه، منظومه، اسفار، شناخت، مارکسیسم ، اقتصاد، فلسفه تاریخ، اعتقادات

شهید مطهری از زبان ولی امر مسلمین «…مرحوم مطهری چند جنبه داشت که این جنبه را باید دقت کنید وبدانید که مرحوم مطهری ، یک متفکر به معنای واقعی کلمه و یک فیلسوف وفقیه و متکلم و منطقی بود. به خاطر مغز نیرومندی در سایه مطالعات است، یک جامعه شناس ویک تاریخ دان و یک شخصیت بزرگ جامع بود وهمه کسانی که با شخصیت بزرگ و جامع بود و همه کسانی با مرحوم مطهری ارتباط داشتند به این مسئله معترف بودند. این مرد نیمه شب با آه و ناله یعنی نماز می خواند و گریه می کرد.« …. اول کسی که بوی اندیشه التقاط را استشمام کرد و این اندیشه را شناخت و علیه آن بضورت عملی مبارزه کرد مرحوم مطهری بود واین خیلی هوشمندی وذکاوت می خواهد» «… به نظر من مرحوم مطهری با دو ابزار با دو وسیله می توانست تفاهم و نردیکی بین دو قشر روحانیون وتحصیل کرده های جدید را بوجود بیاورد. یکی تلاش علمی و دیگری غنای شخصیت خود ایشان. از لحاظ تلاش علمی،خوب ایشان در دانشگاه تدریس داشتند، انس پیدا کردند، در مجامع تحصیل کرده ها، مهندسین پزشکان، شرکت کردند، ویک قطب و ملجا و پناهی برای تحصیل کرده های جدید شدند.

آن زمان هزاران دانشجو وفارغ التحصیل و کسانی که در مسائل فرهنگی جدید درس خوانده و تحصیل کرده بودند.آقای مطهری را به عنوان یک ملجا یک پناه ، یک آدمی که حرفشان را می فهمد می تواند دردهایشان را علاج کند و سوالتشان را پاسخ بدهند، نوشته هایش را می دیدند،سخنرانی هایش در رادیو می شنیدن ، شاید بتوانیم بگوییم که ایشان موفق ترین چهره روحانی در میان محیط های فرهنگ جدید بود ودر دانشگاه ها و حول وحوش دانشگاه هاموفق ترین چهره بود. دومین وسایه شخصیت ایشان بود. می دانید یکی از چیز هایی که بین این د.و قشر را جدا کرده بود که این قشر را نسبت به هم بی اعتنا کرده بودند.تحصیل کرده های جدید، فارغ التحصیل حوزه علمیه را یک آدم باسواد نمی دانند!

اصلا آنچه را که او باید بود سواد به حساب نمی آوردندف علم نمی دانستند!روحانی در عرف و فرهنگ غربی تزریق شده به یک عده ازاین تحصیل کرده های ما،یک عنصر بی سواد و پر مدعایی به حساب می آمد که اصلا تضیع وقت بود که انسان با او بنشیند، حرف بزند یا خودش را به او نزدیک کند !یعنی اصلا او را قابل نمی دانستند! متقابلا ، تحصیل کرده هی حوزه علمیه دانشگاهی هارا با همین چشم نگاه می کردند و علاوه بر اینکه آنها را بی دین می دانست، جاهل و عامی می دانست یعنی اهل علم و عوام یک تقسیمی بوددز حوزه های علمیه، یعنی مرم دنیا دوقسم بودند یک قسم اهل علم ویک قسم عوام، اهل علم یعنی آنکه تحصیل کرده حوزه است وعوام همان کسی است که تحصیل کرده حوزه نیست حالا تحصیل کرده هر جای دیگر باشد. دو قشری که هردو اهل علمند هردو اهل تحصیلات اند هردو با نغز وتفکر و تعقل سرو کار دارند، و همدیگر را بی سواد می دانند. شما طبیعی است که فرض کنید،اینها اصلا به هم نزدیک و با هم آشنا نشوند. مرحوم مطهری جزو شخصیت ها و پیشروان کاروان تقریب بود.