نشریه الکترونیکی آیت

با تو می گویم حدیث ناگفته ام راکه در طول 4 سال با کلید سکوت آن را در دلم نگه داشته ام حتی به چشمانم نیز اجازه فاش کردن حرفهای ناگفته ام را ندادم.
من که پا به حوزه گذاشتم تنهای تنها بودم بدون هیچ وابستگی، اما حالا باید بروم با بسیاری از خاطره های شیرین خدا حافظی کنم.
آری می گویم خدای خوبم، تو انقدر با پرده پوشی و خوبیت مرا شرمنده کرده و اجازه ورود به خیمه بهترین بنده ات ،یعنی امام زمان «عج»را به بدترین وسیاهرو ترین بنده ات عطا کردی.
از اساتید بسیار خوبم بخصوص حاج آقا انتظاری گرفته تا سرکار خانم محمدی بگویم که چقدر در طول 5سال با صبر و و گذشتشان مرا همراهی کردند.، و خطاهایم را از کوچک گرفته تا بزرگ را ندیده گرفته اند، تا آنجا مرا مورد محبت قرار داده اند که اجاز تدریس به من دادند.
واز معاون فرهنگیمان خانم برهانی بگویم که مرا در طول چند سال با شوخیهایم تحمل کرد و زمانی که بی اجازه کاری انجام می دادم با اخمی که تبسم گذشت را به دنبال داشت مرا می بخشید.
اما از طلاب خوبی بگویم خصوصا از کسانی که برای اولین بار با آنها تدریس را شروع کردم چه بسا که بسیاری با من همدوره بودند و یا عده ای دوست . اما آنقدر با گذشت و فداکار بودند که مرا تحمل کردند و به خاطر فداکاریهای آنان بود که من توانستم در سال های بعد در تدریس موفق شوم.
از کتاب …..ادبیات بگویم که چقدر با او خو گرفته بودم وچه قدر خوب بود که به بهانه درس ادبیات در محضر طلاب طلبگی می کردم و با هر متن ادبی که در تمرین در می نگاشتم در دریای معنویت سیر می کردم.
خداوند را دوست دارم به خاطر دوستان خوبی که به من هدیه کرد که با دیدن آنان یاد خدا در دل من زنده می شد.
آری همان ها بودند که با گریه هایم، گریه می کردند و با خنده هایم می خندیدند.
آنهایی که که همیشه به یاد خدا بودند و مرا نیز با حضورشان به یاد خدا می انداختند.
من دوست شدن با آنها را تمرین می کردم و هیچ وقت به ذهنم خطور نمی کرد که روزی باید از آنها جدا شوم.اما با این بهانه هم که شده بگویم که چقدر دوستشان داشتم و دارم و خواهم داشت.
امید دارم با دعای خیر همه اساتید و خواهران عزیزم و بخصوص شما دوستان عزیزم از شرمندگی خدا و مولایم امام زمان«عج» در بیایم.
به امید روزی که زندگی با مولایمان را تجربه کنیم.
معصومه نویدی

بی پناهی عصر حاضر از آغاز قرن بیستم تا کنون بیش از یک میلیارد نفر دست به خودکشی زدهاند و جوانان بیشتر از دیگران خودکشی می کنند. تلفات نظامی آمیکا در میدانهای جنگ جهانی دوم سیصد هزار نظامی بود، ولی در همان مدت ، دو میلیون آمریکایی بر اثر بیماری قلبی تلف شدند که نیمی از این رقم به سبب نگرانی بوده است.

در آلمان روزانه یک میلیون قرص خواب آور مصرف می شود! جهان متمدن و انسان قرن فضا نیز با بیماری نگرانی دست به گریبان است. این بلای نوین و بیماری قرن، دامنگیر بسیاری از آدمها شده و همه را به نابودی تهدید می کند.

نگرانی «ام الامراض » و سرچشمه تمام یا اغلب بیماری های روحی و جسمی است. سوء هاضمه ،زخم معده ، سرطان ، ناراحتی های قلبی ، فلج و …حتی درد دندان و کرم خوردگی آن و یک سوم امراض جلدی ناشی از نگرانی و دلواپسی و هیجانات روحی است.«کلیدهای خوشبختی»ص 263

نگرانی لازمه زندگی است!

چون در زندگی ، پدیده های برابر هم و متضاد وجود داشته و دارد ، نیش ونوش، زشت و زیبا، روشنایی و تاریکی و…پس اضطراب و ناراحتی و نگرانی تا حدی لازمه زندگی بشر است و فقدان آن بی خیالی محض و بی غم بودن از نظر روانشناسی نوعی بیماری و نشانه جنونی موسوم به «سپسی کوپاتی» است.«از کتاب آنسوی چهره ها ص35 »

بنابراین در چنین عصری که دلهره در ذات آن نهفته است خواه نا خواه ، مبارزه با نیش ها، زشتی ها، وتاریکی های زندگی از طریق صحیح وراه اصولی باید صورت بگیرد تا زندگی سالم وسعادتمندانه هر فرد تضمین گردد.

نیاز به ایمان ومعنویت ، امام هفتم علیه السلام  به هشام می فرماید: لقمان حکیم به پسر خود گفت: دنیا دریای ژرفی است که انسان های زیادی در آن غرق شده اند، تقوی و پرهیز گازی کشتی توست ؛آن کشتی که پر از ایمان است بادبان های ان توکل به خدا نگهبان و پاسدارش عقل و فکر راهنما وناخدایش علم وتدبیر وسکان آن بردباری وتحمل است.«اصول کافی ج 1» که در برابر فشار و توفان و امواج سهمگین دریایی زندگی خرد نمی گردد. فقدان ایمان ونیاز بسیار بشر به آن آنچنان مهم است ونقش آن در زندگی انسان ها آنقدر احساس می شود که بزرگترین روانشناس معاصر پرفسور «کارل یونگ» می  گوید: بیماری قرن ما بیماری مذهبی است.بی مذهبی پوچی وبی معنا بودن زندگی را سبب می شود وداشتن مذهب و آرمان به زندگی مفهوم می بخشد. بدون مذهب و ایمان حقیقی آرامش وجود نخواهد داشت.

قرآن کریم در این زمینه تعبیر جالبی دارد هرکه از یاد خدا غفلت ورزد و از ایمان و دین روی برتابد مسلما زندگی او تنگ ، رنج آور، درد آور خواهد بود«طه 125»

فاطمه فتحی

دو ستان و آشنایان شهید قدوسی آن عالم مجاهد ، نوشته اند:
«….ایشان حتی به مستحبات و مکروهات بسیار اهمیت می داد. نماز شب را برای روحانی لازم می دانست یک شب در مسجد گوهرشاد با نگرانی خاصی می فرمود: برایم بسیار ناگوار و غیر منتظره بود که شنیدم یکی از اساتید مدرسه حقانی مقید به نماز شب نیست.
با ایشان صحبت کردم.

معلوم شد سبکی معده را در شب رعایت نمی کند بار دیگر می فرمود: ما وقتی در نهاوند بودیم سال یک بار به صورت خانوادگی منزل یکی از آشنایان دعوت می شدیم من پس از تکرار چند نوبت دیدم همان شبی که ما در آن مهمانی غذا می خوریم نماز صبح روز بعد به آخر وقت کشیده می شود (و موفق به نماز شب نمی شوم) متوجه شدم در اموال آن شخص اشکالی وجود دارد.

تهجد ونماز شب و دعاهای متنوع و مأثور شور جایگاه خاصی نزد او داشت. کمتر مجلسی بود که قدوسی در آن سخن بگوید ولی نماز شب و اهمیت ۀن مطرح نشود. او معتقد بود طلبه ای که نتواند خواب و بستر گرم را رها کرده، برای نماز از آن بگذرد در آینده از خیلی چیز ها نخواهد گذشت… او ریا را آفت اخلاص می دانست و در عین حال می گفت گاهی شیطان با همین حربه ریا نفس را بر شما حاکم می سازد و به اسم این که «شاید ریا شود» مانع نماز شب شما می شود و جلوی مناجات و دعای شما را می گیرد.
عصر روز عرفه با اینکه برای درس اهمیت فوق العادهای قایل بود،کلاسهارا تعطیل می کرد تا طلاب دعای روز عرفه را عرفه بخوانند.
برای محصلین اردوی مسجد جمکران تشکیل می داد تا در آن مسجد دعا و نماز برگزارشود. محبوبترین و والاترین محصل مدرسه متهجد ترین ها بودند نه درسخوان ترین ها.
هنگامیکه برخی دوستان مدرسه مطرح می کردند اگر به جای نماز شب و دعا به مطالعه پرداخته شود بهت خواهد بود، می گفت: ولی حضرت امام خمینی رح می فرمودند: نماز شب وقت چندانی نمی گیرد و بدین وسیله ضرورت تعبد را در کنار تعلم گوشزد می کرد او می گفت طلبه ای که هنگام نماز شب بیدار باشد و نماز شب نخواند از اشرار خواهد بود.
«…،این مرد بزرگ و مربی نمونه نماز شبش ترک نمی شد و هر وقت شب بیدار می شد تجدید وضو می کرد وبعد می خوابیدچون خود را در محضر خداوند می دید»خوشا به حال این ستارگان پر نور شبهای ظلمانی و مصادیق ای آیات شریفه:كَانُوا قَلِيلًا مِنَ اللَّيْلِ مَا يَهْجَعُونَ
آنها كمي از شبها را ميخوابيدند. وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ و در سحرگاهان استغفار مي‏كردند. 17 ,18 ذاریات

یادنامه شهید قدوسی، ص 76

امروز دولت اسرائیل خطرناک ترین تروریست ها را در خود دارد. آنهایی که در رأس این دولت ند، کسانی هستند که در فاجعه بارترین قضایای تروریستی، خودشان شخصاً دستور داده اند و شرکت داشته اند؛ الان هم هرروز ترور میکنند و درکنار امریکا هم هستند.

دست امریکا به همه جنایاتی که رژیم صهیونیست در این چند سال انجام داده، آلوده است و در این روزها هم با کمال قساوت و وحشیگری، جنایات خود را دنبال میکند.

ما دولت امریکا را در مبارزه با تروریسم، صادق نمیدانیم. آنها صداقت ندارند و راست نمیگویند؛ اهداف دیگری دارند. ما امریکا را برای هدایتِ حرکتِ جهانی علیه تروریسم، صالح نمیدانیم. دست امریکا به همه جنایاتی که رژیم صهیونیست در این چند سال انجام داده، آلوده است و در این روزها هم با کمال قساوت و وحشیگری، جنایات خود را دنبال میکند.

 البته مبارزه با تروریسم و ناامنىِ فضای زندگی انسانها، یک مبارزه واجب و لازم و یک جهاد است. هر کس بتواند در این مبارزه شرکت کند، باید این کار را بکند؛ منتها این یک حرکت جهانی است و باید رهبرىِ صالحی داشته باشد.

بیانات در دیدار خانواده‌های شهدای نیروهای مسلح‌ ۱۳۸۰/۰۷/۰۴

أوَ لَمْ يَرَ الَّذينَ کَفَرُوا أَنَّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَيْ‏ءٍ حَيٍّ أَ فَلا يُؤْمِنُونَ.

ترجمه: آیا کسانی که ربوبیّت خدا را منکر شده اند ندانسته اند که آسمان ها و زمین به هم پیوسته بودند و ما آنها را از هم گشودیم ، و هر چیز زنده ای را از آب آفریدیم ؟ با این وصف آیا باور نمی کنند که تدبیر امور آسمان ها و زمین همچون آفرینش آنها کار ماست ؟

تفسیر: باز هم نشانه های خدا در جهان هستی: در تعقیب بحثهای گذشته پیرامون عقاید خرافی مشرکان و دلایلی که بر توحید ذکر شد، در آیات مورد بحث، یک سلسله از نشانه های خداوند در نظام عالم هستی و تدبیر منظم آن بیان گردیده و تاکیدی است بر آن بحثها .

نخست می گوید:«آیا کافران ندیده ان دکه آسمانها و زمین پیوسته بوده اند و ما آنها را باز کردیم»! در این که منظور از «رتق» و «فتق» (پیوستگى، و جدایى) که در اینجا در مورد آسمان ها و زمین گفته شده است، مفسران سخنان بسیار گفته اند که از میان آنها سه تفسیر، نزدیک تر به نظر مى رسد و چنان که خواهیم گفت هر سه تفسیرممکن است در مفهوم آیه جمع باشد.

1ـ به هم پیوستگى آسمان و زمین، اشاره به آغاز خلقت است که طبق نظرات دانشمندان، مجموعه این جهان به صورت توده واحد عظیمى از بخار سوزان بود که بر اثر انفجارات درونى و حرکت، تدریجاً تجزیه شد و کواکب و ستاره ها از جمله، منظومه شمسى و کره زمین به وجود آمد و باز هم جهان در حال گسترش است.

2 ـ منظور از پیوستگى، یکنواخت بودن مواد جهان است، به طورى که همه در هم فرو رفته بود، و به صورت ماده واحدى خودنمایى مى کرد، اما با گذشت زمان، مواد از هم جدا شدند، و ترکیبات جدیدى پیدا کردند، و انواع مختلف گیاهان، حیوانات و موجودات دیگر، در آسمان و زمین ظاهر شدند، موجوداتى که هر یک نظام مخصوص و آثار و خواص ویژه اى دارد، و هر کدام نشانه اى است از عظمت پروردگار و علم و قدرت بى پایانش.

3 ـ منظور از به هم پیوستگى آسمان، این است که: در آغاز بارانى نمى بارید، و به هم پیوستگى زمین، این است که: در آن زمان گیاهى نمى رویید، اما خدااین هر دو را گشود، از آسمان باران نازل کرد و از زمین انواع گیاهان را رویانید. روایات متعددى از طرق اهل بیت(علیهم السلام) به معنى اخیر، اشاره مى کند، و بعضى از آنها اشاره اى به تفسیراول دارد. 

بدون شک، تفسیراخیر، چیزى است که با چشم، قابل رویت است که چگونه از آسمان باران نازل مى شود، زمین ها شکافته مى شوند و گیاهان مى رویند، و با جمله: «اَ وَ لَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا»؛ (آیا کسانى که کافر شدند ندیدند…) کاملاً سازگار است، و با جمله «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیْء حَیّ» نیز هماهنگى کامل دارد.

ارتیاط و پیوستگی زندگی و آب را با این تعبیر زیبا مشخص کند. آیه بعد اشاره به قسمت دیگری از نشانه های توحید و نعمتهای بزرگش کرده می گوید: ما در زمین کوههای ثابت و مستقری ایجاد کردیم تا انسانها را نلرزاند.

وَجَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ در گذشته نیز گفتیم کوهها همچون زرهی کره ای زمین را در بر گرفته اند و این سبب می شود که از لرزشهای شدید زمین که بر اثر فشار گاز های درونی است تا حد زیادی جلوگیری کند. به علاوه همین وضع کوهها، حرکات پیوسته زمین را در مقابل جزر ومدناشی از ماه به حد اقل می رساند.

از سوی دیگر اگر کوهها نبودند سطح زمین همواره در معرض تندباد ها قرار داشت و آرامشی در آن دیده نمی شد.

همانگونه که در کویرها و بیان های خشک و سوزان چنین است. سپس به نعمت دیگری که آن هم از نشانه های عظمت اوست اشاره کرده می گوید« ما در لابلای این کوههای عظیم، دره ها و راههایی قرار داده ایم تا آنها هدایت شوند وبه مقصد برسند» «وَ جَعَلْنا فِی الْأَرْضِ رَواسِیَ أَنْ تَمیدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنا فیها فِجاجاً سُبُلاً لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ»، براستی اگر این دره ها و شکاف ها نبودند، سلسله های جبال عظیم موجود در زمین مناطق مختلف را ؛آنچنان از هم جدا می کردند که پیوندشان از زمین به گلی گسسته می شد، و این نشان می دهد که همه این پدیده ها طبق برنامه و حسابی است.

تفسیر نمونه ذیل آیات 30 و31 انبیا