سلام بر تو ای اختر وحی، ای دایه مهربان شقایق های پرپر، ای مادر لاله های اسارت، ای ملکه مصیبت و ای سالار اسیران.
ای فرزند کوثر که نور میلادت روشنی بخش خانه امامت شد. جبریل هم آنجا بود. آن روز جبرئیل همگام با خورشید میلادت بی قرار می گریست و همه از ریزش اشک هایش دانستند که سینه صبور تو خیمه گاه همه دردهایی است که روزی حضرت محمد صلی الله علیه و آله را آزرده بود و روز دیگر امام علی علیه السلام را و یک روز حضرت فاطمه سلام الله علیها را و روزی حسنین علیهما السلام را و امان از این همه درد که همه اش در قلب تنهای زینب خواهد بود. چون همان

صفحات: 1· 2