از نظر قرآن، اگر کاری فاقد هنر و پیام باشد اصولا شکل نمی‌گیرد بلکه هر کاری با میزانی از هنر و پیام شکل می‌گیرد و تحقق می‌یابد. اما اگر میزان هنر و پیام در آن بسیار کم باشد، این کار از مصادیق لهو و لعب خواهد بود؛ چرا که این میزان از بی هنری و بی پیامی، از دایره سلامت و صحت خارج شده و به بطلان و فساد متمایل خواهد بود.

پیامبران سلام الله علیهم به عنوان رسولان الهی همانند خداوند عمل کردند و از همین رو جنبه‌های هنری و پیام دار بودن در همه کارهای آنان به شدت نمود دارد. آنان از همه ابزارهای پیام رسانی همراه با جنبه زیباشناختی و هنری آن سود بردند. حضرت موسیAبه عنوان نمونه در پذیرش مسئولیت الهی پیامبری، از خداوند می‌خواهد تا هنرمندی را همراه او سازد تا به انتقال پیام در شکل هنری به او کمک کند. از آنجایی که حضرت موسی علیه السلام خود را در جنبه هنر کلامی پایین تر می‌دید، از خداوند می‌خواهد برادرش را که زبان آورتر و بلیغ تر از اوست و از همه عناصر زیباشناختی کلام سود می‌برد همراه او به ماموریت بفرستد. از این درخواست می‌توان دریافت که هر کسی در هر مسئولیتی می‌بایست از همه عناصر زیباشناختی و هنری سود برد.

صفحات: 1· 2· 3