آسایش را هم فطرتا دوست دارد خداوند هم برای پاداش بهشتیان، آسایش در بهشت را یادآوری می‌کند، والله یدعوا الی دار السلـم ویهدی من یشآء الی صرط مستقیم. (یونس، آیه۲۵۶)«و خداوند دعوت به سرای صلح و سلامت می‌کند و هر کس را بخواهد به راه راست هدایت می‌نماید».لذا از ابتدای

خلقت بشر از سفر کردن دست برنداشته است. فقط وسایط نقلیه‌اش متفاوت

بوده و هرزمان تغییر کرده‌است. از پیاده روی شروع کرده با اسب و قاطر ادامه داده تا به چرخ رسیده است. امروزه هم با ترن و ماشین هواپیما و موشک سفر می‌رود. هیچ روز در تاریخ انسان سفر ترک نشده است.

در آنجا که نه از این کشمکش‌های غارتگران دنیای مادی خبری است، و نه از مزاحمت‌های احمقانه ثروت‌اندوزان از خدا بی‌خبر، و نه جنگ و خونریزی و استعمار و استثمار، و تمام این مفاهیم در کلمه دارالسلام (خانه صلح و سلامت) جمع است.

و هر گاه زندگی در این دنیا نیز شکل توحیدی و رستاخیزی به خودگیرد آن هم تبدیل به دارالسلام می‌شود، و از صورت آن مزرعه بلا دیده طوفان زده در می‌آید.

سپس اضافه می‌کند (خدا هر کس را بخواهد (و شایسته و لایق ببیند) به سوی راه مستقیم، همان راهی که به دارالسلام و مرکز امن و امان منتهی می‌شود، دعوت می‌کند) (و یهدی من یشاء الی صراط مستقیم). (مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۸، ص۲۶۴)

فطرت بشر خواسته دیگری دارد که آن عدالت است، عدالت را هم دوست دارد حتی اگر خودش ظالم باشد. خدای سبحان در آیه 54 سوره مبارکه یس به نکته مهمی از نیازهای فطری انسان اشاره می‌فرماید که در دنیا کمتر کسی به آن عامل است. می‌فرماید: امروز به هیچ كس ستم نمی‌شود (فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا).نه از پاداش كسى كاسته می‌شود و نه كیفر كسى افزون می‌گردد و حتى به قدر یك سر سوزن كم و زیاد و بیدادگرى و ظلم و ستم وجود ندارد.

حکومت هایی از جنس الهی که از از ناحیه دولت برمردم ظلم نشود و همه مردم را در یک طبقه قراردهد و عدالت را سرلوحه کار خود بداند، از ابتدای تاریخ تنها چهار حکومت الهی را در قرآن و تاریخ خوانده‌ایم.اولین حکومت الهی حاکمیت حضرت یوسف علیه السلام بر مصر بوده است که بعد از توفان نوح بر محدوده‌ی خاصی برپا شد. دومین حکومت طالوت بود که ادامه آن توسط حضرت داوود و بعد دولت حضرت سلیمان آن را به عهده داشت که باز در محدوده خاصی حاکمیت داشت و سومین از آن‌ها، حکومت حضرت رسول اکرم صلی اله علیه و آله بود و چهارمین حکومت امام علی علیه السلام بوده است.

حتما حکومت باید الهی باشد، تا مطابق فطرت انسان باشد.زیرا حکومت‌هایی غیر الهی که در مقیاس کشور و محدوه‌ی خاصی بوده‌اند تاکنون یا نتوانسته است رضایت بشر را فراهم کنند و با ظلم بر مردم مسلط بوده و هستند.طراحی‌های ساخته شده بشر هم مانند دمکراسی خود بنوعی ظلم اکثریت بر اقلیت است، مثلا با رای‌گیری از طرف همه مردم رئیس دولت انتخاب می‌شود ولی با اینحال عده‌ای که مخالف هستند باید این انتخاب را تحمل کنند.

اما حکومت جهانی الهی نه اقلیت دارد نه اکثریت، بلکه همه به مثابه یک خانواده بزرگ جهانی هستند.همه قاضی هستند و همه خود را در محکمه الهی می‌بینند. دیگر نیاز به قاضی و دادگاه نیست.

بشر اگر بخواهد به خواسته های فطری خود، مثل سفر، آسایش و عدالت برسد باید حکومت جهانی تشکیل شود و استقرار جاودانه یابد؛ باید سه شرط را داشته باشد.عدالت دولتیان بر مردم و عدالت مردم بر دولت و عدالت مردم بر مردم. در حکومت جهانی همه مردم خود دولت هستند و دولت هم مردم است. در چنین حکومتی عدل بین مردم و دولت و مردم با مردم همه را یک‌دل و متحد می‌کند.کسی به کسی ظلم نمی‌کند، نه ازسوی دولت نه ازسوی مردم.

حکومت‌های الهی که توسط پیامبران و اولیاء الهی در گذشته تشکیل شد .و نتوانست ادامه یابد؛ فقط یک شرط را داشتند، آن عدالت دولت بر مردم بود. فاقد دوشرط دیگر بودند؛ ‌شرط عدالت مردم بر مردم و عدالت مردم بر دولت.

همانگونه که بشر در چند دوره به رشد جسمی و عقلی می‌رسد. از دوره کودکی به نوجوانی و بعد به کمال جسمی و عقلی خود می‌رسد. جوامع هم باید این سه دوره را بگذرانند تا به بلوغ و کمال برسند. بنابراین بشر از ابتدای تاریخ، در زمان انبیای گذشته دوره کودکی را می‌گذراند و بعد در دوره بعثت خاتم انبیا به دوره جوانی رسیدند. هرچند در تمام این دوره‌ها بودند افرادی که رشد متعالی داشتند و پا به پای انبیا حرکت می‌کردند ولی تعدادشان اندک بوده است. لذا انبیا در دعوتشان تنها می‌ماندند.

خداوند هم برای آن‌ها حکومت موقتی را مقدر کرده بود؛ چون مردم به آن عقلانیتی که لازمه یک حکومت جهانی است، نرسیده بودند. با اینکه به یقین می‌دانستند شخصیتی مثل امام‌علی‌علیه‌السلام پاک ترین فرد و برترین عادل است و صاحب عصمت است، با این حال او را تنها گذاشتند و بیست‌وپنج سال او را خانه نشین کردند.و بعد هم بشهادت رساندند.

اما در دوره و زمانه‌ای که ما زندگی می‌کنیم مردم از جهت عقلانی، از مردم آن زمان بیشتر می‌فهمند. دراین زمان کسی را نمی‌یابی که به حقانیت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله یقین داشته باشد و فکر نقشه قتل او را بکشد. وقتی یقین دارد در پی آن ایمان به امام و پیامبر برایش حاصل می‌شود، هرچند ایمانش در کف باشد؛ چنین شخصی هرگز به نقشه قتل پیشوایش فکر نمی‌کند.

مردم اگر بخواهند به درک حکومت جهانی برسند باید هرچه بیشتر به جامعه سازی و خودسازی بپردازند، تا خداوند صاحبی را که قرار است حکومت جهانی را تشکیل دهد اذن ظهور دهد. صاحبی که باید از جهت حسب، نسب، و از اصلاب پاک باشد. علم او باید متصل به وحی باشد.باید انتصاب او از سوی خداوند باشد.باید ممتاز بشریت باشد؛ سرانجام خداوند او را با مومنان و فرشتگان و رعب یاری می‌کند. 

او خواهد آمد، صبح نزدیک است

تدوینگر: نرجس خاتون محمدی    

صفحات: 1· 2